บทที่ 43 ดีใจ

บทที่42

โมนาคลายกอดมองพนิดาอย่างดีใจ พร้อมกับสำรวจตามเนื้อตัวของหญิงสาว การเจอกันในครั้งนี้มันทำให้รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก ความเจ็บปวดที่มีถูกคลี่คลายไปในทางที่ดี

"หนูมาอยู่ที่ได้ยังไง ตอนนั้นหนูหายไปอยู่ไหน หนูรอดได้ยังไง"

"..." พนิดานิ่งไม่ได้ตอบ

"หนูโกรธแม่หรือเปล่า?"

"ไม่ค่ะ หนูไม่เคยโกรธแม่โ...