บทที่ 33 Chapter 32 สุดที่จะยื้อ

การเวลาผ่านไปมาเรียมยังคงใช้ชีวิตเรียบง่ายเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเธอใกล้เรียนจบแล้ว คนที่ดีใจและภูมิใจสุดๆ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเขมิกาแม่ของเธอ

เพล้งง!! ชามกระเบื้องในมือของเขมิการ่วงหล่นลงกระแทกกับพื้นแตกกระจาย พร้อมกับร่างเล็กของเธอที่ทรุดลงไปกองกับพื้น หญิงสาวเริ่มขดเกร็งระบบหายใจของเธอเริ่มติดข...