บทที่ 27 ข้ารู้ดี

“ข้าน้อยไปที่ไหนเพียงลำพัง ไม่ชอบความวุ่นวายและผู้คนติดตามให้มากมายจึงอาสาเสด็จพ่อเดินทางมาเพียงลำพังกับองครักษ์ที่ติดตามอีกเพียงคนเดียว” ลี่หยางนึกทึ่งในตัวอันฝูไม่น้อย ท่าทีเยี่ยงบุรุษแล้วนางยังทำตัวเยี่ยงบุรุษผิดกับใบหน้าที่งดงามเกินคนทั่วไป

“เช่นนั้นฝานกงกงท่านต้องทูลเสด็จพ่อว่ามีราชทูตจากแคว้น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ