บทที่ 23 มาสนุกกันเถอะ

“ออกัส” ใบเฟิร์นเบิกตาโพรงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้เธอกำลังไปรับลูกชายที่โรงเรียน ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง จะกลับบ้านกับใครหรือยังอยู่กับคุณครู เขาต้องร้องหาเธอแน่ ๆ ยิ่งคิดน้ำตายิ่งไหล เธอจะทำยังไงดี

“ได้เวลาแล้วยัง”

ใบเฟิร์นนั่งมองชายฉกรรจ์สองคนที่จับตัวเธอมากำลังเดินสวนกันไปมาเหมือนจะรอการมาของใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ