บทที่ 7 พ่อไปไหน
“แล้วแม่ของออกัสไปไหน”
“ไม่รู้ครับ”
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าผู้ปกครองของเด็กคนนี้ไปไหนครับ” อเล็กซ์หันไปถามคุณครูที่ยืนอยู่ด้านหลังเด็กน้อยทั้งสอง
“อ๋อ คุณแม่ของน้องออกัสโทรมาบอกว่าติดประชุมค่ะ วันนี้จะมารับน้องออกัสช้าหน่อย”
“นะครับคุณอา” เด็กน้อยส่งสายตาอ้อนวอนให้อาของเขา
อเล็กซ์ก้มมองเด็กน้อยอีกคนที่กำลังมองเขาตาปริบ ๆ ขณะเดียวกันก็เกิดความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นในใจของเขา ดวงตาคู่นี้เหมือนเขาเคยเห็นที่ไหน
“เจ้าหนู” เขาเอ่ยเรียกออกัส
“ฮะ”
“แม่มารับช้าทุกวันหรือเปล่า”
“แค่ตอนที่หม่าม๊าติดประชุมฮะ”
“แล้วพ่อล่ะ”
“...” ออกัสเงียบไป เพราะเขาไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เกิดมาเขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อคือใคร หน้าตาเป็นแบบไหน
“พ่อไปไหน” เมื่อออกัสไม่ตอบเขาเลยถามซ้ำ
“...” เด็กน้อยเงยหน้ามองอเล็กซ์อีกครั้ง
“คุณอา ออกัสไม่รู้จักพ่อครับ ชิเคยถามแล้ว ออกัสบอกว่าไม่รู้จักพ่อ” อาชิตอบแทน เพราะเขาเคยถามถึงพ่อของออกัสแล้ว ซึ่งออกัสก็บอกอาชิว่าไม่รู้จัก
“ญาติคนอื่น ๆ ล่ะ”
“ออกัสไม่รู้จักญาติครับ ออกัสมีแต่หม่าม๊า” อาชิตอบแทนเพื่อนอีกครั้ง
อเล็กซ์ขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าหลานตัวแสบของเขาจะรู้เรื่องของเพื่อนไปซะทุกเรื่องจริง ๆ เขาสังสัยว่าเด็กวัยนี้เขาคุยกันเรื่องครอบครัวแล้วเหรอ
“ใช่ฮะ ออกัสอยู่กับหม่าม๊าแค่สองคน” ออกัสช่วยยืนยันคำพูดของอาชิ เพราะคิดไปว่าอเล็กซ์จะไม่เชื่อ
“เอ่อ มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ”
“พอดีหลานชายของผม ขอให้ผมอยู่เป็นเพื่อนเด็กคนนี้ครับ”
“อ๋อค่ะ พวกเขาน่ารักนะคะ อยู่ในห้องตัวติดกันตลอด เล่นกันอยู่สองคน เหมือนคู่แฝดกันยังไงยังงั้น หน้าตาก็คล้าย ๆ กันด้วย”
อเล็กซ์ขมวดคิ้วทันที เมื่อเขาหันไปมองหน้าของออกัสชัด ๆ อีกครั้งก่อนจะหันมาหาหลานชายที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา คำพูดของคุณครูทำให้เขาฉุกคิด เพราะทั้งคู่เหมือนกันมากจริง ๆ
“น้องอาชิกลับไปก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณครูจะอยู่เป็นเพื่อนน้องออกัสเอง”
“ไม่ครับ เดี๋ยวออกัสหิวไม่มีคนแบ่งขนมให้” อาชิรีบปฏิเสธ ถึงยังไงเขาก็จะอยู่เป็นเพื่อนออกัส
“แล้วตอนนี้นายมีขนมแบ่งเพื่อนเหรออาชิ” อเล็กซ์พูดกับหลานชาย
“เรากินกันหมดแล้วครับ”
“แล้วนายจะเอาขนมที่ไหนแบ่งเพื่อน”
“คุณอาก็ไปซื้อให้ชิสิ”
“นี่นายสั่งฉันเหรอ ฉันจะกลับไปตีพ่อนาย” เขาขู่หลานชาย
“ไม่เป็นไรครับ คุณอาจะตีพ่อก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้คุณอาต้องไปซื้อขนมมาให้ชิกับออกัสก่อน” ใช่ว่าอาชิจะกลัว เพราะรู้ว่าถึงยังอาของเขาก็ต้องทำตามที่เขาขอ
เมื่อทนลูกตื๊อของหลานตัวแสบไม่ได้ อเล็กซ์จึงสั่งให้ลูกน้องไปซื้อขนมมาให้หลานชายกับเพื่อนสนิท
“พอใจหรือยัง”
“ดีมากครับ” อาชิหันไปรับถุงขนมมาจากอเล็กซ์ก่อนจะหันไปถามออกัส “ออกัสนายหิวมั้ย”
“อือ” เด็กน้อยตอบแบบไม่ค่อยเต็มคำ
“มากินขนมกันเร็ว คุณอาซื้อมาให้เยอะแยะเลย มีขนมที่นายชอบตั้งหลายอย่าง”
ออกัสค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ อาชิ เพราะความประหม่าที่มีต่ออเล็กซ์จึงทำให้เขาดูไม่ค่อยกล้าแสดงออกเท่าไหร่
“ไม่ต้องกลัว ตอนนี้เป็นขนมของเราแล้ว นายกินได้ทุกอย่างเลย”
“คุณอาชิครับ แต่ทั้งหมดนี้เงินผมนะครับ” อเล็กซ์เอามือเท้าสะเอว นึกหมั่นไส้หลานชายที่ทำใจกว้างทั้ง ๆ ที่เป็นเงินของคนอื่น
“เดี๋ยวบอกพ่อให้คืนตังค์ครับ”
“นิสัยเหมือนพ่อแกไม่มีผิดเลย” เขาเอานิ้วจิ้มไปที่หัวของหลานชายเบา ๆ หนึ่งที
“พ่อบอกว่าโตไปอย่านิสัยเสียเหมือนคุณอา” อาชิพูดสวนทันควันเช่นกัน
“พ่อแกบอกแกแบบนั้นเหรอ”
“ครับ...พ่อบอกอีกด้วยว่าคุณอาชอบใช้อารมณ์ นิสัยไม่ดี คิก ๆ” พูดจบก็หันไปหัวเราะกับออกัส แต่พอเหลือบมองมาเห็นสายตาของอเล็กซ์ออกัสก็รีบเอามือปิดปากตัวเองแล้วหันหน้าไปทางอื่น ส่วนอาชิก็ยังคงหัวเราะชอบใจต่อไป
“พอ ๆ ฉันไม่อยากรู้แล้ว”
“ออกัส นายอิ่มแล้วเหรอ”
“อื้อ”
“ปกตินายกินเยอะ เอาไปอีก” อาชิพูดพลางยื่ขนมให้ออกัสอีกห่อ “เหมือนที่พ่อบอกเลย ว่าอาชอบทำหน้ายักษ์”
“อาชิ!!” อเล็กซ์รู้สึกว่าหลานของเขาเริ่มพูดมากไปแล้ว
“เพื่อนชิกลัวอาแล้ว”
“ถ้าฉันตีปากแก แกจะกลับไปฟ้องพ่อแกมั้ย” เขาชี้หน้าหลานชาย
“แน่นอนครับ ชิไม่ยอมให้อาตีฟรี ๆ หรอก” อาชิกลัวซะที่ไหน
“เอามานี่” อเล็กแบมือออกไปรับขวดน้ำจากออกัส เพราะเขาสังเกตเห็นว่าเด็กน้อยกำลังแกะฝาขวดน้ำแต่ก็แกะไม่ออกสักที
“ขอบคุณฮะ” มือน้อย ๆ พนมไหว้พลางก้มหัวลงเล็กน้อยเมื่อรับขวดน้ำจากอเล็กซ์
“กัส” อาชิที่จัดการขนมตรงหน้าของตัวเองหมดแล้วก็หันมาเรียกออกัส “ไปเล่นกัน”
“เฮ้ ๆ ต้องกลับแล้ว ฉันมีธุระ”
“อาก็กลับไปก่อนค่อยให้พ่อมารับชิก็ได้”
“พ่อแกสั่งให้ฉันมารับแก”
“ถ้าอามีธุระ แล้วอาทำตามที่พ่อบอกทำไมครับ”
“คุณครูครับ ผมต้องไปแล้วครับ” เขาขี้เกียจเถียงกับหลานชายตัวแสบเลยเลือกที่จะไม่สนใจ
“อ๋อค่ะ” เธอหันไปหาออกัส “ออกัสมาอยู่กับครูก่อนนะ เดี๋ยวแม่มารับ”
“ฮะ” ออกัสหันมาตอบคุณครูก่อนจะหันกลับไปโบกมือให้อาชิที่ตอนนี้โดนอเล็กซ์อุ้มไปแล้ว “บ๊ายบาย”
ขณะหมุนตัวเพื่อเดินกลับไปที่รถ อเล็กซ์ก็หันไปมองออกัสอีกครั้ง เพียงแวบหนึ่งที่เห็นดวงตาคู่กลมของออกัสเศร้าลง อเล็กซ์กลับใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก
