บทที่ 8 ไม่อยากรบกวน
ภายในห้องผู้บริหารมีสาวสวยสองคนกำลังนั่งทำงานกันอยู่ โดยมีเด็กน้อยที่พี่ชายคนโตของอลินอาสาไปรับมาส่งให้ เขานั่งเล่นอยู่ตรงโซฟาคนเดียว
อคิณเพิ่งรู้ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันว่าออกัสเป็นลูกชายของใบเฟิร์น เขารู้จักออกัสเพราะลูกชายตัวแสบมักจะพูดให้ฟังอยู่เสมอ และตอนเย็นที่ไปรับก็มีโอกาสได้เจอกันบ้าง ออกัสเลยได้ผู้ใหญ่ใจอีกอีกคนที่คอยเอ็นดู
“กัส”
“ฮะน้าลิน” ออกัสเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียง
“หิวยังครับ”
“หิวแล้วฮะ” เพราะเป็นเด็กเลยพูดออกไปตรง ๆ
“ออกไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกันเถอะ”
“แต่งานยังไม่เสร็จนะ” ใบเฟิร์นทักท้วง
“ค่อยทำต่อก็ได้ ไม่ได้รีบร้อนอะไร” อลินพูดพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้ “หลานฉันหิวแล้ว”
ใบเฟิร์นจำใจเก็บของแล้วลุกขึ้นตามออกไป เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจริง ๆ แล้วออกัสเป็นลูกของเธอหรือว่าอลินกันแน่ เพราะดูเหมือนว่าอลินจะเอาอกเอาใจออกัสยิ่งกว่าเธออีก
ทั้งสามมาอยู่ในห้างที่อยู่ไม่ไกลจากบริษัทมากนัก ใบเฟิร์นนั่งมองน้ากับหลานพากันเล่นของเล่นกันอย่างสนุกสนาน เธอดีใจที่ลูกมีโอกาสได้เล่นสนุกแบบนี้ เพราะก่อนหน้านี้เธอเอาแต่เรียนและทำงานจนไม่มีเวลาไปพาลูกไปเที่ยวเล่น
“ฉันถามจริง เฟิร์นได้พาลูกเล่นของแบบนี้บ้างมั้ย”
“ไม่เคย” เธอตอบออกไปตรง ๆ
“ว่าแล้ว ทำไมออกัสดูตื่นเต้น” เธอไม่แปลกใจเลย “แถวที่เฟิร์นอยู่ไม่มีห้างเหรอ”
“เปล่า” ใบเฟิร์นหลุบตาต่ำลง “เราแค่ไม่มีเวลา”
“แล้วพ่อของเขาล่ะ”
“...” ใบเฟิร์นนิ่งไป ไม่รู้จะตอบคำถามนี้ยังไงดี
“ลินไม่เคยได้ยินออกัสถามถึงพ่อเลยนะ” ไม่ใช่แค่ออกัสไม่ถามถึง แต่ใบเฟิร์นไม่เคยพูดถึงเลยสักครั้ง ไม่มีสายเข้าจากใครในเวลางาน หรือตอนที่พวกเธอออกไปไหนมาไหนด้วยกัน
“กัสไม่มีพ่อหรอก”
“หมายความว่าไง” อลินตกใจมาก ในหัวของเธอตอนนี้ตีความมั่วไปหมด เพราะการที่เพื่อนของเธอบอกว่าออกัสไม่มีพ่อนั้นมีความเป็นไปได้หลายอย่าง
“ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละ”
“เขาเป็นใคร แล้วเกิดอะไรขึ้น”
“เราบอกได้แค่ว่า เราท้องไม่มีพ่อ” ใบเฟิร์นพูดออกไปตรง ๆ แต่นั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมด เธอหายไปก่อนที่จะท้องซะอีก แต่นี่ก็เป็นเหตุผลอย่างดีที่จะทำให้เพื่อนของเธอคลายความสงสัย “ที่หายไปเพราะเราอายเพื่อน ๆ น่ะ”
“ทำไมไม่เคยบอกลิน” เธอคิดว่าว่าใบเฟิร์นท้องขณะที่กำลังเรียนอยู่
“ไม่อยากรบกวนใคร เราไม่ระวังตัวเองแหละ” เธอไม่อยากโทษคนอื่น นอกจากผู้ชายคนนั้น
อลินไม่อยากจะเชื่อ เพราะเรียนด้วยกันเพื่อนของเธอไม่มีแฟน มีคนมาจีบก็จริงแต่ใบเฟิร์นยังไม่ได้คบใครเป็นแฟน หรือมีเรื่องที่เธอไม่รู้ ใบเฟิร์นแอบคบใครที่เธอไม่รู้
“ตอนแรกลินเข้าใจว่าพ่อของออกัสทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัดซะอีก”
“ไม่หรอก”
“ขอถามอีกเรื่องนะ”
“อืม”
“ก่อนหน้านี้หายไปอยู่ที่ไหนมา”
“ตอนนั้นเรากลับไปจังหวัดบ้านเกิดของแม่ หาบ้านเช่าเล็ก ๆ อยู่ เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย”
โชคดีที่เธอมีเงินติดตัวไปด้วยก้อนหนึ่ง ทำให้พอมีเงินสำหรับจ่ายค่าเทอมและเลี้ยงดูทารกน้อยให้เติบโตมาจนถึงทุกวันนี้
“แล้วออกัสล่ะ”
“เลี้ยงเอง บางครั้งก็มีป้าที่อยู่ข้างบ้านมาเอาไปช่วยเลี้ยงตอนที่เราไปสอบ” เธอไม่มีวันลืมบุญคุณของป้าข้างบ้านเด็ดขาด วันหนึ่งหากเธอมีโอกาสเธอจะกลับไปตอบแทน
“คงเหนื่อยมากเลยสินะ”
“ยอมรับว่าเหนื่อย แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้”
“เพื่อนลินเก่งอยู่แล้ว” อลินดึงใบเฟิร์นเข้ามากอด “เอาเถอะ จากนี้ไปฉันจะดูแลเฟิร์นกับลูกเอง”
“ขอบใจนะ”
อลินไปส่งสองแม่ลูกหลังจากที่ออกัสเล่นจนเหนื่อยแล้วหลับไป เป็นครั้งแรกที่ใบเฟิร์นยอมให้อลินมาส่งถึงบ้าน ปกติเธอจะปฏิเสธเพราะเกรงใจ แต่ครั้งนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ
“ย้ายไปอยู่กับลินเถอะนะ”
นี่คือเหตุผลที่ใบเฟิร์นไม่อยากให้อลินมาส่ง เพราะเธอรู้ดีว่าเพื่อนของเธอเป็นยังไง
“ไม่เอาหรอก เรากับลูกอยู่กันได้” ใบเฟิร์นปฏิเสธ
“แต่ฉันสงสารหลาน”
“ลิน...เธอไม่ต้องห่วงพวกเรานะ ก่อนหน้านี้เรากับลูกลำบากกว่านี้อีก”
“โถ่เฟิร์น” เธอเป็นคนที่ดื้อก็จริง แต่ความดื้อของเธอยังไม่ได้ครึ่งของใบเฟิร์น เพราะเมื่อไหร่ที่เธอยืนยันว่าไม่ นั่นหมายความว่าไม่มีใครสามารถเปลี่ยนใจเธอได้
“ไม่เป็นไร เชื่อเรานะ” ใบเฟิร์นอยากให้อลินสบายใจ
“ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกเรานะ”
“อือ จะบอกลินคนแรกเลย”
“งั้นลินกลับก่อน”
“ขอบใจมากนะ ขับรถดี ๆ ล่ะ”
หลังจากที่อลินกลับไป ใบเฟิร์นก็ปลุกลูกชายขึ้นมาอาบน้ำแล้วพาเข้านอนอีกครั้ง เธอนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง มองดูแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา ย้อนนึกถึงเรื่องนั้นที่มันยังคงเด่นชัดอยู่ในความทรงจำ แต่ที่เลือนลางหายไปกลับเป็นใบหน้าของเขา
