บทที่ 149 ฉากสุดท้ายแห่งการเริ่มต้น

“ยัยพราว ไม่ได้ยินที่คุณหมอพูดหรือไง” คุณพรรณรายปรามน้องสาวอย่างอ่อนใจในความดื้อรั้นไม่เลือกที่เลือกเวลา “ หรือเธอไม่เป็นห่วงตาเพชร ”

“ก็เพราะห่วงน่ะสิคะ” คนพูดฮึดฮัด ดูเถอะลูกหนอลูก แทนที่ฟื้นขึ้นมาจะเรียกหาแม่ ดันเรียกหาคนอื่นทำไมจะไม่ขัดใจ “ ไม่รู้ล่ะ ถ้าหมอให้แม่คนนี้เข้าไปได้ ฉันก็จะเข้าไปด้วย...