บทที่ 216

หลังจากที่ซือลั่วจากไป เว่ยฉงซีก็นั่งลงข้างเตาไฟ ในห้องอบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผลิ เขาหลับตาและคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง ผ่านไปครู่ใหญ่ มุมปากก็เชิดขึ้นด้วยความเย้ยหยัน

อีกไม่นานก็จะมีคนมาอ้อนวอนเขาแล้ว

ตุ่มน้ำพองบนกายเขาดีขึ้นมากแล้ว ด้วยเหตุนี้ ซือลั่วจึงทำอาหารอร่อยๆ ให้ผู้เฒ่าเซียวเป็นเวลาสามวัน ผ...