บทที่ 22

หลิวก่วงกล่าวอีกว่า "ใช่แล้ว ผู้เฒ่าเหยาที่ร้านติ่มซำในตำบลเป็นคนของเรา หากท่านอ๋องน้อยมีเรื่องอะไรก็ไปที่นั่นได้"

เว่ยฉงซีแสดงออกว่ารับทราบแล้ว

หลิวก่วงจึงกระโดดออกจากหน้าต่างและจากไป

แสงแดดยามบ่ายแยงตา ใบหน้าของเว่ยฉงซีที่ซ่อนเร้นอยู่ในเงามืดจึงยิ่งดูไม่สมจริง

ซือลั่วกลับไปที่ห้องและถอนหายใจยาว ๆ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ