บทที่ 434

เมื่อกลับมาถึงจวนแคว้นหนานเยว่ก็เป็นช่วงปลายยามโฉ่ว* แล้ว(ยามโฉ่ว ช่วงเวลาตีหนึ่งถึงตีสาม)

ซือลั่วเหนื่อยจนไม่อยากจะขยับ นางดื่มยาและหลับไปทันที

เมื่อตื่นขึ้นมาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมากท้องฟ้าสว่างจ้า เสียงประทัดดังจากด้านนอกเป็นระยะ

ปีใหม่เริ่มต้นขึ้นแล้ว

“องค์หญิง ในที่สุดท่านก็ตื่นแล้ว เมื่อ...