บทที่ 48

เดิมทีจงซิ่วหลิงรู้สึกว่าตนเองถูกตบหน้าจนไม่น่ามอง จึงรู้สึกอายหากจะไปเยี่ยมเว่ยฉงซี แต่เมื่อไปถึงหน้าประตูจู่ๆ นางก็มีความคิดหนึ่งในใจ

หลังจากกลั่นกรองอารมณ์ครู่หนึ่ง จงซิ่วหลิงก็กุมใบหน้าพร้อมกับเข้าไปในลานบ้านด้วยน้ำตาที่ไหลอาบเต็มใบหน้า

เว่ยฉงซีกำลังนั่งแหย่ซือฮวาอยู่บนเก้าอี้ เมื่อเห็นใบหน้าขอ...