บทที่ 67

ซือลั่ววิ่งออกจากสนามพร้อมทั้งหอบหายใจอย่างหนัก แล้วจึงหันกลับไปมองลานบ้านแห่งนั้นและจากไปอย่างรวดเร็ว

นางเดินไปบนถนนอย่างไร้จุดหมาย มองดูกลุ่มคนที่เดินผ่านไปมาแล้วถอนหายใจ

คำพูดของเว่ยฉงซีวนเวียนอยู่ในสมองเต็มไปหมด เมื่อวานนางยังเต็มไปด้วยความมั่นใจ ทว่าวันนี้กลับห่อเหี่ยวเหมือนมะเขือยาวที่แช่แข็งน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ