บทที่ 78 ข้าปักใจเพียงเขา

โจวหรงเฉิงมองหวังเหอรุ่ยอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าใดนัก ต้องหึงตั้งแต่ตอนแม่ มาตอนนี้ยังเป็นตัวลูกอีก

“ข้าจะถือสานางได้อย่างไรกัน นางคงจำคำเจ้ามาพูดเสียมากกว่า” หวังเหอรุ่ยนึกถึงแววตาของฟานเยว่ที่ต้องมองเขาก็หวนให้นึกถึงแววตาของลู่จื้อ เมื่อตอนที่เขาเพิ่งจะพบเจอ ช่างเหมือนกันนัก ใบหน้าจนถึงนิสัย

ควา...