บทที่ 52 Chapter 52

รติรสอ้าปากค้าง ถ้อยคำเรียบราบหากหน้าตาระบายด้วยยิ้มของอีกฝ่าย ตาคมเต้นระริก ที่เขาพูดนี่หมายความว่ายังไงกันแน่

“พูดเอาแต่ได้” เธออุบอิบว่า เลือดในกายสูบฉีดขึ้นหน้าจนร้อนวูบวาบ

เดนิมยิ้ม เบียดแผงอกกระด้างแนบสนิทกับทรวงอวบอัดนุ่มหยุ่น ก้มลงระรานแก้มสาวอีกครั้ง

“อี๋... ปล่อยได้แล้ว อย่ามาทำพูดดีฉวย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ