บทที่ 14 บทที่4.บรรณาการหวานระอุ 2
“ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมเด็กน้อย...หากเธอไม่เต็มใจ...ก็เชิญเดินออกไปจากห้องนี้ได้เลย...ฉันไม่เคยบังคับใคร” ชายหนุ่มพูดเสียงแหบห้าว เขาไม่จำเป็นต้องบีบใครให้จนมุม ทุกคนที่เดินเข้ามาในห้องนี้ ล้วนแล้วแต่เต็มใจ ไม่เคยมีใครมีอาการดั่งเช่นเจ้าหล่อนสักคน แววตาตื่นตระหนกเช่นนี้ เขาไม่เคยเห็น ฟาบริซไม่เคยฆ่าแกงใคร เขาเป็นฝ่ายมอบความสุขให้พวกหล่อนต่างหาก
หญิงสาวเม้มเรียวปากจนเป็นเส้นตรง น้ำตาร้อนๆ เหือดแห้ง...เธอมาเพราะเต็มใจ แม้จะต้องยืนอยู่บนความอดสู ก็ต้องฝืนทน คำพูดของแจ่มจันทร์สาดใส่เธอ ข้าวแดงแกงร้อนที่เธอกินเข้าไป มาจากความเมตตาของหล่อนกับผู้เป็นลุง และหากแจ่มจันทร์ไม่ยื่นมือเข้าช่วย เวลานี้เธออาจจะจบชีวิตไปแล้วก็ได้ เพราะความอดอยาก...เพราะฉะนั้นเลือดทุกหยด เนื้อตัวของเธอทุกก้อน เป็นเพราะความเมตตาของแจ่มจันทร์ ทดแทนบุญคุณแค่นี้...มันไม่ได้ทำให้เธอตายหรอก...ใช่ไหม
ใบบัวจึงหลุบเปลือกตาลง และเมื่อถูกดึงเข้าไปหาวงแขนร้อนระอุอีกครั้ง เธอจึงทำได้แค่ดิ้นรนขัดขืนนิดๆ ได้แต่จำยอมแม้จิตใจจะหดหู่เต็มทน
“หึๆ” ฟาบริซหัวเราะให้กับชัยชนะของตัวเอง เขากระตุกบราเซียร์สีเนื้อจนหลุดกระเด็น ตามด้วยซับในตัวจ้อยที่เกาะสะโพกผายตึงไว้...มันเก่าและเปื่อยยุ่ยจนเขาแทบจะโยนทิ้ง
เป็นอีกครั้งที่ฟาบริซเกือบลืมการหายใจ เขาตะลึงมองสิ่งสวยงามตรงหน้าตาค้าง...เจ้าหล่อนซ่อนความงามไว้ใต้รูปร่างผอมโซในครั้งแรกที่เจอกัน เวลานี้ฟาบริซยอมรับอย่างไม่กระดากปาก บรรดาคู่ควงเป็นร้อยที่เคยผ่านตา ไม่มีใครงดงามได้เท่าใบบัวแม่สาวนัยน์ตาโศกคนนี้สักคนเดียว เธอคือประติมากรรมที่พระเจ้าคัดสรรมาอย่างดี อกอวบอิ่มขนาดพอเหมาะมือ ปลายยอดสุกปลั่งสีระเรื่อ เอวคอดกิ่ว รับกับสะโพกผายตึง ปลีน่องเรียวละเอียดดั่งต้นเทียน หล่อนคือความสมบูรณ์ที่เขาต้องยอมรับ
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงแนบข้าง เขาไล้ปลายนิ้วไปตามโค้งสะโพก และหญิงสาวถึงกับตัวสั่นระริก...มันยิ่งกระตุ้นให้เขาฮึกเหิม...ประหนึ่งกำลังเป็นอัศวินที่กำลังน้อมตัวรับโล่พระราชทานจากองค์ราชา...กระหายที่จะลิ้มรสแห่งความสำเร็จ และกลิ่นหอมหวานของอำนาจ
ฟาบริชลดตัวลงแนบชิดกับเรือนกายอวบอุ่น ปลายยอดสีสุกปลั่งถูกอุ้งปากร้อนชื้นอ้างับ ฟาบริซดูดซึมความหวานฉ่ำนุ่มหยุ่นเต่งตึงของเต่งเต้าอวบ ฝ่ามือร้อนๆ เคลื่อนที่เข้าครอบครองความอวบอิ่มข้างที่เหลือ เขาเคล้นคลึงด้วยความพึงพอใจ นวดเฟ้นเหมือนกำลังนวดคลึงแป้งทำขนมที่แน่นหนึบติดฝ่ามือแต่นุ่มเนียนละมุนมากกว่า
ความรู้สึกหวามไหวไหลปร่า แผ่กระจายทั่วทุกตารางนิ้วของผิวกาย ใบบัวเกือบหลุดเสียงครางแปลกๆ มันน่าอายที่เธอรู้สึกคล้อยตาม ทั้งๆ ที่หวาดกลัวจนหัวใจแทบหยุดเต้น ความรู้สึกสยิวซาบซ่าน ชำแรกแทรกเข้ามาในหัวใจยามที่ถูกโลมลูบตามเนื้อตามตัว ร่างกายของเธอแทบจะลุกเป็นไฟ เมื่อถูกฝ่ามือใหญ่ๆ ลูบไล้สัมผัส ให้ตายเถอะ!! ใบบัวไม่เคยคิดว่าการแตะต้องกันระหว่างชายหญิง จะทำให้เธอรู้สึกบอกไม่ถูกเช่นนี้ เธอหลับตาปี๋! เกร็งจนตัวแข็ง กระแสไฟอ่อนๆ จากปลายนิ้วของเขาวิ่งพล่านไปทั่วทั้งตัวเธอ มันจุดประกายบางอย่างที่เธอไม่เคยรู้จัก และมันกำลังทำให้เธอกระหาย...และอยากรู้ในสิ่งต่อไปที่กำลังจะมาเยือน!!
ชายหนุ่มสัมผัสความเต็มตึงด้วยความพึงใจ ยิ่งลูบไล้ยิ่งสัมผัส ทุกสิ่งอย่างล้วนถูกใจ จึงเดินหน้าเต็มกำลัง...
เสียงคราวผะแผ่ว ดังรอดออกมาจากกลีบปากที่เม้มแน่น ตั้งแต่ความซ่านเสียวซ่านสาดใส่จนคนใจแข็งก็ยังลืมตนฟาบริซ กระตุกยิ้มมุมปาก เขาโน้มตัวลงพรมจุมพิตหนักๆ ใต้ฐานอกอวบอัด ปลายจมูกโด่งๆ ลากไล้ไปมา และลากละลงต่ำๆ รวมทั้งสูดกลิ่นความหอมหวาน เร่งปลุกกระแสเลือดในกายของหญิงสาวให้เดือดพล่านเพิ่มขึ้น ผิวของใบบัวผ่องนวลลออ ไร้ไฝฝ้าและตำหนิ ผิวขาวนวลอร่ามออกสีเหลืองอ่อนๆ ผิดกับคนในถิ่นเดียวกันของเธอ เท่าที่เคยสัมผัสและเคยพบเจอพวกหล่อนจะผิวหยาบกร้าน ไม่ก็ขาวเผือดเพราะสารเคมี ผิวหยาบกร้านเหมือนลูบมือลงบนกระดาษทราย แต่ใบบัวผู้หญิงนัยน์ตาโศกเป็นนิจ ผู้ชั้นต่ำก้นครัว ผิวของเธอกลับเนียนมือ เหมือนผ้าไหมชั้นเลิศที่ถูกช่างผู้มีฝีมือทักทอจนละเอียดลออหมดจด ชวนมองและนุ่มเนียน
ชายหนุ่มชื่นชมในใจ ยิ่งเคลื่อนฝ่ามือลงไปเรื่อยๆ เขาก็ยิ่งตื่นตะลึง! แผ่นท้องแบนราบเรียบ แอ่งสะดือบุ๋มชวนให้หลงใหล เอวคอดกิ่วแทบจะขาดจากกัน หากสัมผัสแรงๆ สะโพกผายกว้างและงามงอน จนแม้แต่คนเชี่ยวชาญเกมรัก ยังสะดุดลมหายใจตัวเอง เมื่อได้เห็นความงามยั่วเย้าสายตาของผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นแค่เครื่องบรรณาการ หล่อนนอนตัวแข็ง จากที่เขาคิดว่าเป็นแค่มารยาของหล่อน หล่อนพยายามสร้างภาพให้เขาหลงเชื่อว่าเธออ่อนเดียงสาและไร้คราบคาว เขาอยากจะหัวเราะให้ดังก้อง เมื่อกำลังจะได้เป็นคนแรกที่ลิ้มรสน้ำค้างกลางหาวที่ฉ่ำหวานและสดสะอาด
ปลายนิ้วแข็งแรงเกลี่ยไล้เหนือกลุ่มไหมสีดำสนิท จนคนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก! เธอรีบไขว่เรียวขาตัวเองให้แน่นขึ้น หลับตาปี๋และหอบหายใจจนตัวโยน เมื่อฝ่ามือร้อนๆ นั่นวนเวียนอยู่ใกล้จุดอันตราย...
“ยะ...อย่าค่ะ”
“มันเป็นไปตามข้อตกลงนะเด็กน้อย...อย่าพยายามห้าม...เพราะฉันไม่อยากขาดทุน” ชายหนุ่มตอบเสียงแหบพร่า ดวงตาสีน้ำตาลเหลือบทองขุ่นมัว มันอบอวลด้วยไฟปรารถนาที่ลุกโพลง
ใบบัวตัวกระตุก...เธอผวาเยือก เมื่ออุ้งมือร้อนระอุจ่อมจมลงไปในกึ่งกลางร่างกายของเธอ ดวงตาคมดุหรี่ปรือ ลมหายใจร้อนผ่าวๆ พุ่งพรวดๆ ชายหนุ่มกระชากชุดคลุมหลังอาบน้ำบนร่างกายตัวเอง โยนทิ้งไว้ข้างเตียงนอน ตามด้วยการทอดกายลงนอนเคียงข้าง พรมจุมพิตผิวกายอ่อนบางอย่างดุดัน เป็นครั้งแรกที่ฟาบริซดุเถื่อน เขาทำอะไรแบบที่ตัวเองไม่เคยคิด! ชายหนุ่มคิดจะค่อยละเลียดชิมรสเด็กสาว จนกว่าเธอจะร้องขอให้เขาปลดปล่อย แต่ครั้งนี้...ชายหนุ่มไม่สามารถฝืนความต้องการของตัวเองได้ ร่างกายของเขาเครียดเขม็งเพียงแค่ ลูบๆ คลำๆ เด็กสาว อารมณ์ในร่างกายก็กระโจนขึ้นสูง เกือบปรอดแตก รีบโน้มตัวลงไปใกล้ๆ เบียดส่ายลำตัวร้อนผ่าว บดเบียดกับผิวนุ่มชุ่มชื่นเพราะเม็ดเหงื่อไหลรินชโลมจนเปียกปอนไปทั้งลำตัว
