บทที่ 40 บทที่11.ดั่งเช่นกาฝาก 2

“อิๆ เห็นหน้าอีคุณนั่นไหมล่ะ...ทำเชิดหน้าเหมือนกับว่าตัวเองสำคัญ สุดท้าย...คุณเขาก็ไม่แล” เสียงศรีนวลสาวใช้วัยละอ่อนพูดถึงพิศตราแบบประชดประชัน หล่อนเหลือบมองใบบัวด้วยสายตาไม่ได้เป็นมิตร “คนบางคนเลยกลายเป็นตาอยู่ หยิบชิ้นปลามันๆ ไปครอง แสร้งทำตัวน่าสงสาร คงหวังล่ะสิว่าจะได้เสวยสุข...สุดท้ายก็ไม่ต่างก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ