บทที่ 48 เดิมพันหัวใจ

มันสายไป... กายแกร่งกดลึกผลักดันตัวตนเพื่อครอบครอง ร่างบางผวากอดรัดเขาไว้แน่นปลายนิ้วจิกลงบนไหล่เพื่อลดทอนความเจ็บปวด

“เจ็บ...”ร้องเสียงแผ่วน้ำตาอาบแก้ม

ธานต์เมธาชะงักมองคนใต้ร่างด้วยความตกใจ นี่คือสิ่งที่เขาไม่เคยคิดเลยในหัว หล่อนบ้าไปแล้วหรือไงกัน!

“อยู่เฉยๆ อย่าดิ้นนะ”เขาพยายามบอก ทั้งๆ ที่ตัว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ