บทที่ 15 15

“คุณลุงทำแผลให้มีมี๊หราคะ...มีมี๊เจ็บหราคะ มีมี๊ร้องไห้?”

คำพูดนั้นทำให้มนัสวีตกใจเพราะความเจ็บทำให้เธอเผลอตัวน้ำตาไหลออกมาทั้งที่ตั้งใจแล้วว่าจะไม่เสียน้ำตาให้ลูกเห็น เธอพยายามกลั้นน้ำตาในขณะที่เฮเดนรู้สึกผิดขึ้นมาและช่างน่าแปลกที่เขาแคร์คำพูดไร้เดียงสาของหนูน้อย เขายิ้มให้เด็กหญิง

“มานี่สิคะหนูไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ