บทที่ 10 ใจจะขาด

มันวูบๆ วาบๆ ปนเสียว ปนกลัวเกรงไปหมด เหมือนรู้ว่าฝนกำลังจะมาแต่หล่อนก็ต้องออกไปหาของสำคัญที่ทำตกเอาไว้ ไม่ไปเอาก็ไม่ได้เพราะคงจะทรมานด้วยความต้องการของสิ่งนั้นจนอดรนนอนหลับไม่ไหว

“คุณ... คุณพี่เจ้าคะ คุณพี่... คุณพี่...”

หลวงสรเดชฯ ยิ้ม เมื่อได้ยินเสียงหวานๆ เปล่งครวญครางเรียกเขา และอีกไม่นานนับจา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ