บทที่ 198 62.2 อาเป่า

ขนมที่จางอวิ๋นซีทำให้บุตรชายกิน ล้วนเป็นขนมที่ครั้งหนึ่งนางเคยทำเมื่อครั้งอยู่วังอ๋อง รวมถึงขนมเค้กที่เป็นขนมจากโลกปัจจุบันของนาง ทุกครั้งที่ได้ทำก็นึกถึงหานไท่หยางเสมอ เมื่อเห็นบุตรชายกินอย่างเอร็ดอร่อยเช่นนี้มารดาเช่นนางก็สุขใจยิ่งนัก

“ขนมพวกนี้เจ้าต้องกินให้หมด อย่าได้เหลือเด็ดขาด จำเอาไว้...อาหา...