บทที่ 229 73.2 ถึงเวลาแล้ว

หานไท่หยางควบม้าทะยานเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขากระโจนเข้าตัดศีรษะของมู่หนานอ๋องจนโลหิตไหลชุ่มกระเด็นทั่วพสุธา หนิงเจี้ยนลืมตาขึ้นราวกับคนรอดพ้นจากความตาย เขาเห็นร่างสูงสง่างามที่แสนคุ้นเคยอยู่เบื้องหน้า

หานไท่หยางมาถึงได้ทันเวลาจริงๆ

“ฝ่าบาท...” หนิงเจี้ยนยังคงถวายบังคมก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

หานไท...