บทที่ 83 24.4

คล้อยหลังของเฉินหรงไปแล้ว ซิ่วอิ่งนั่งทรุดกายลงกับเตียงนอน นางเอามือกุมหน้าอกข้างซ้าย ซึ่งมีก้อนเนื้อที่เต้นรัวราวกับกลองรบด้วยความเหนื่อยหอบ เมื่อหวนคิดถึงอ้อมกอดที่เขาโอบเอวนางเมื่อสักครู่

ไม่จริง!...นางตัดใจจากเขาได้ตั้งนานแล้ว คนทรยศผู้นั้น! นางไม่ควรนึกถึงเขาอีก

จางอวิ๋นซีถูกหยางกูกูใช้แส้โบยท...