บทที่ 99 29.2 หนิงรื่อหง

“อีกไม่กี่เพลาก็ต้องเข้าวังแล้ว ทรงไปสรงน้ำเถิดเพคะ หม่อมฉันจะ...ว๊าย!” นางพูดไม่ทันจบ ร่างของนางถูกช้อนขึ้นในอ้อมอกแกร่ง นี่เป็นครั้งที่เท่าใดก็ไม่รู้ ที่ชายหนุ่มมักฉกฉวยโอกาสเช่นนี้กับนางเสมอ

“ทรงปล่อยหม่อมฉันนะเพคะ” นางดิ้นในอ้อมกอดของเขา

“เมื่อคืนสามีอย่างข้ารู้สึกขาดทุนยิ่งนัก คงต้องรบกวนพระชาย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ