บทที่ 12 บทที่ 12

สรัญรัตน์ยิ้มแก้มปริ เขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มบิดาฟอดใหญ่

“ตันหยงก็รักคุณพ่อค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ”

ลับร่างสูงหนาของบิดา มนธชัยก็ขยับตัวเข้ามาใกล้แล้วพึมพำในสิ่งที่เห็นตามประสาของคนช่างสังเกต

“ท่าทางคุณพ่อคุณคงมีเรื่องสำคัญมากที่ต้องทำ ท่านถึงได้รีบร้อนขนาดนี้”

“ท่านคงมีเรื่องสำคัญมากจริงๆ อย่างท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ