บทที่ 54 บทที่ 54

สรัญรัตน์เข้ามาทันได้ยินคำหวานหยดนั้น เธอก็หลบตาคมซ่อนประกายความปวดร้าวมองปลายเท้าของตัวเอง

“โจวหมิงล่ะก็ ชอบล้อเอี้ยจืออยู่เรื่อย ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเอี้ยจือเป็นห่วงคุณมากนะคะ”

“ผมรู้ เอ่อ...ขอผมคุยธุระก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้ผมจะโทรหา”

“ค่ะ เอี้ยจือรักคุณนะคะ”

“ครับที่รัก”

สรัญรัตน์เห็นเขากึ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ