บทที่ 69 บทที่ 69

“ไม่รู้สิ ฉันก็พูดไปตามที่เห็น”

สะโพกสอบกระทั้นกายเข้าใส่รุนแรง สองมือยกข้อเท้าเล็กขึ้นพาดบ่า กายหนาเร่งจังหวะส่งแรงกำลังจนเต็มที่ เสียงครวญครางสลับกับเสียงคำรามก้อง ฝ่ามือของทั้งคู่ประสานกันอย่างไม่มีการแยกจาก

หยางโจวหมิงจะจดจำทุกช่วงเวลานี้ไว้ตราบที่เขายังมีลมหายใจ ความสุขที่ได้มีคนร่วมใช้อากาศห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ