บทที่ 27 คนเก่ง (2)

...วาคินมองลูกตาลที่ตั้งใจกินข้าวเพราะกลัวที่ตัวเองขู่ แล้วแอบอมยิ้มกับความซื่อของเธอก่อนจะเดินไปนั่งข้าง ๆ

"ทำไมไม่กินให้หมด!!" หมอทำหน้าขรึม ๆ และพูดดุ ๆ

"ตะ...ตาลอิ่มแล้ว" ฉันได้แต่ก้มหน้าหลบสายตาหมอ

"กลัวฉันทำไม!" หมอใช้มือเสยปลายคางขึ้นให้มองหน้าสบตาเขา

"มองฉัน!!"

"เธอเป็นของฉัน ฉันมีสิทธิ์ในตั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ