บทที่ 45 ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว(1)

[Talk: วาคิน]

ตอนเช้า

"ชอบไหม หึ้ม"

ผมหยิบเสื้อคลุมมาใส่แล้วเดินเข้าไปสวมกอดลูกตาลที่ยืนดูสวนดอกไม้อยู่ที่ระเบียงห้อง

"เป็นหมอจริง ๆ ด้วย" เธอเงยหน้า จ้องหน้า

"ตาลจำบ้านหลังนี้ได้"

รอยยิ้มแสนหวานของเธอมันทำให้ผมรักเธอมากขึ้นทุกวัน

"ไม่คิดมากแล้วนะทีนี้" ผมกระชับกอดเธอแน่น

"ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ