บทที่ 46 ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว(2)

"หึ...ขี้แยเป็นเด็ก ๆ ไปได้" ผมยิ้มให้เธอ

การกลับมาของเธอครั้งนี้ทำให้ผมเปลี่ยนไปมาก จากที่เมื่อก่อนไม่ชอบยิ้มแต่ทุกวันนี้เพราะมีเธอกับลูกทำให้ยิ้มได้และมีความสุขมากขึ้นทุกวัน

การลองชุดเป็นไปอย่างราบรื่นเพราะผมสั่งและเลือกแบบไว้ก่อนหน้านี้แล้ว และลูกตาลก็เหมือนจะชอบมันมากเพราะมันเป็นชุดเจ้าสาวในฝั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ