บทที่ 24 วางยา
ชายหนุ่มรับเสื้อผ้ามาจากอาเฟย และช่วยแต่งตัวให้สตรีที่สลบไร้สติ
‘เจ้าช่างโง่เขลา โลกนี้จะมีชายใดรักและห่วงใยเจ้าเท่าข้าอีก’ เขามองดูใบหน้าเรียวสวยที่ตอนนี้ซีดอยู่สักหน่อย เขาจึงส่งพลังภายในเพื่อให้นางคลายหนาว จากนั้นจึงกระโดดลอยตัวสูง เพียงไม่ถึงชั่วหนึ่งก้านธูปดับ เขาก็พานางมาส่งที่ห้องนอนส่วนตัว
...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ

บท
1. บทที่ 1 ผงหอมเจ็ดสุสาน
2. บทที่ 2 ดื่มน้ำหวาน
3. บทที่ 3 ถูกขายเป็นสาวใช้
4. บทที่ 4 ได้โปรดยั้งมือ
5. บทที่ 5 ข้ายอมทุกอย่าง
6. บทที่ 6 โจรราคะ
7. บทที่ 7 ให้ข้าได้เชยชม
8. บทที่ 8 เปลื้องผ้า 

9. บทที่ 9 นับครั้งไม่ถ้วน 

10. บทที่ 10 เร่าร้อน 

11. บทที่ 11 ยากระตุ้น 

12. บทที่ 12 เรือนโอสถ 

13. บทที่ 13 สาวใช้หรือนางมาร 

14. บทที่ 14 ชอบรังแก 

15. บทที่ 15 มีความสุข 

16. บทที่ 16 เอาแต่รังแกข้า 

17. บทที่ 17 หวีดร้อง

18. บทที่ 18 พึงใจหรือไม่ 

19. บทที่ 19 เทศกาลปาแตงโม (1) 

20. บทที่ 20 เทศกาลปาแตงโม (2) 

21. บทที่ 21 เจ้าเป็นใคร 

22. บทที่ 22 ไม่คิดเป็นอื่น 

23. บทที่ 23 แทบสิ้นสติ 

24. บทที่ 24 วางยา 

25. บทที่ 25 หรือจะเป็น!?

26. บทที่ 26 ยอดดวงใจ 

27. บทที่ 27 ฝีมือใคร 

28. บทที่ 28 จงอย่าขัดใจ 

29. บทที่ 29 จงอย่าขัดใจ (2) 

30. บทที่ 30 ยั่วโทสะ 


ย่อ

ขยาย