บทที่ 40 ผลิรัก บทที่ 8

“เป็นเพื่อนกันอย่างนั้นสินะ” เสียงเขมรัฐติดขัดเหมือนอังศุมาลินตอนนี้ที่สะดุดลมหายใจตัวเอง เธอเห็นแววตาคู่นั้นหม่นแสงลงอีกครั้ง แต่เมื่อเขากำลังจะขยับตัวลงจากร่างแน่งน้อยกลับต้องชะงักเมื่อจู่ ๆ อังศุมาลินรั้งเขาไว้ด้วยการโอบแขนเรียวรอบลำคอ นัยน์ตาดำยาวรีเป็นประกายเจิดจ้าขึ้น

“อ้อน...เรายัง...เป็นเพื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ