บทที่ 54 ผลิรัก บทที่ 22

“คงไม่มีแล้วล่ะ...อ้อน...ไปหาขนมอร่อย ๆ มาให้เขมเขาหน่อยสิลูก...อ้อน...อ้อน!”

วิภาวดีร้องขึ้นเมื่อเห็นบุตรสาวอยู่ในท่าโงนเงนและกำลังจะเซล้มแต่โชคดีที่เขมรัฐเข้าไปประคองร่างน้อยเอาไว้ก่อน หญิงวัยกลางคนมีสีหน้าตื่นตกใจ

“อ้อน...เป็นอะไรน่ะลูก”

“เดี๋ยวผมจะพาอ้อนเข้าบ้านก่อนนะครับป้า”

ว่าแล้วเขาก็ช้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ