บทที่ 42

หลังอาหารเย็น เชนได้รับโทรศัพท์ด่วนและรีบจากไป

คิ้วของเชอริลขมวดเข้าหากันอย่างแน่นแฟ้นขณะที่เธอจ้องมองไปทางการจากไปของเชนอย่างไม่เต็มใจ

ไม่นานหลังจากนั้น เชอริลก็ยังไม่อยากกลับบ้าน

“แม่ครับ ผมขอเชิญคุณหล่อมากมาเล่นให้บ่อยกว่านี้ได้ไหม” เชอริลแนะนำอย่างระมัดระวังแต่หยุดปกปิดความกระตือรือร้นในดวงตาของ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ