บทที่ 145

มินนี่โทรมาถามว่าทำไมไม่อยู่บ้าน ฉันแค่อธิบายสถานการณ์ และเธอยืนกรานที่จะส่งอาหารเช้าให้เรา

ตอนแรกฉันไม่อยากรบกวนเธอ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เดินไปรอบ ๆ โรงพยาบาลได้ซักพัก ฉันก็รู้ว่าไม่มีอะไรจะกิน ฉันก็เลยยอมรับคำยืนกรานของมินนี่

ฉันรอเธอที่ทางเข้าโรงพยาบาลภายใต้แสงแดด ไม่กี่นาทีต่อมา มินนี่ก็ยังไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ