บทที่ 17 พ่อเพื่อนบำเรอรัก 17

คำออดอ้อนนั้นทำให้แก้มปลั่งเห่อร้อนขึ้นอีกเท่าตัว ยิ่งร่างสูงเบียดจนชิดและสวมกอดเธอจากด้านหลัง ยิ่งทำให้เธอเสียการควบคุมตัวเอง เมื่อลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดกระหม่อมก่อนจะรินรดแก้มขาว เธอก็เอียงคอมอง จริงๆ ก็คิดจะหลบวูบแต่รู้ยังไงก็คงไม่พ้นจึงสบตาเขาเสียเลย

“ทำไม คุณเดย์มีอะไรติดหน้าเหรอ”

“ห...