บทที่ 20 พ่อเพื่อนบำเรอรัก 20

แต่เรื่องที่พักนี่ราตรีก็ลืมถาม พอรู้เข้าจึงตกใจไม่น้อย

“งั้นที่ได้ยินก็เป็นเรื่องจริงน่ะสิคะ”

“ลูกน้ำได้ยินอะไรหรือคะ”

“ก็ได้ยินมาว่า...คุณหยาเป็นเด็กนายหัวไงล่ะคะ” ปลายเสียงนั้นแผ่วเบาเหมือนกลัวว่าใครจะได้ยิน และทั้งคู่ก็คุยกันอย่างลืมไปเลยว่ามีใครอีกคนยืนอยู่ด้วย

วลัยกรลอบมองหน้าม...