บทที่ 91 บทที่ 52 อดีตที่ไม่เจ็บเท่าเดิมอีกแล้ว

บทที่ 52  อดีตที่ไม่เจ็บเท่าเดิมอีกแล้ว

“ท่านจำได้ไหม…วันแรกที่ข้าหนีออกมาจากวัง”

นางพูดขึ้นเบา ๆ ขณะเย็บชายเสื้อที่ขาด เสียงกรรไกรเหล็กหยุดลงกลางอากาศหลงอวี้จงที่นั่งช่วยจัดผ้าฝ้ายสำหรับเย็บกระเป๋าเงยหน้าขึ้น

“เจ้าสวมชุดฟ้าซีด แขนยาวเกินข้อมือ”

เขาตอบ…โดยไม่ลังเลแม้เสี้ยววินาทีหลี่อินหัวเราะแผ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ