บทที่ 9 สองคน

เจิ้งเหมยดิ้นรนฮัดฮัดในอ้อมกอด จินเฉิงอู่กดคางลงบนไหล่บางจงใจให้เจิ้งเหมยรู้สึกเจ็บ

"อย่าดิ้น"

ยังแกะมือข้างที่กอดออกจากเอวไม่ยอมฟังคำเตือน

"ท่านอ๋อง ปล่อย"

"เจ้า มันก็แค่สาวใช้ เช่นไรกล้าออกคำสั่งกับข้า"

ใบหน้าเศร้าสร้อยกับคำกล่าวนั้น แต่ยังไม่อยู่นิ่ง

ดึงบังเหียนให้ม้าหยุดวิ่งปล่อยให้ม้าเหยา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ