บทที่ 50 บทที่ 47

“อย่าปฏิเสธข้าเลย ยอมข้าเสียดีๆ เถอะ แล้วเจ้าจะมีความสุขอันยัม ข้าสัญญา”

พูดอย่างคนเห็นแก่ตัวนักในความคิดของอันยัม เธออยากต่อล้อต่อเถียงและผลักร่างสูงที่กำลังใช้ความเสียวซ่านทำร้ายเธอให้ออกห่าง แต่ที่ทำได้คงมีแต่เปล่งเสียงครางไม่ได้ใจความ แถมยังเหนี่ยวต้นคอหนาให้ซุกซบเนินสล้างยิ่งกว่าเก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ