บทที่ 17 อยากฝึกงานที่คาเฟ่

“อ่ะ.. แม่คะ มานานแล้วเหรอ ลิลไม่ได้ยินเสียงเลยค่ะ”

ลลิลที่สะดุ้งตื่นในทันทีที่รับรู้ได้ถึงความอุ่นวาบสัมผัสที่ใบหน้า ลินลดาปาดน้ำตาทิ้งอย่างเร็วพลางแหงนหน้าขึ้นไล่หยาดน้ำตาที่จะรินไหลให้ย้อนกลับลงไป น้ำตาที่หยดลงบนใบหน้าทำให้เธอตื่น ตื่นขึ้นมาพบว่าแม่กำลังนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆ ลลิลโผ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ