บทที่ 20 ไม่ได้มาขาย

“เวอจิ้นอยู่จริงๆ”

เสียงกระซิบทุ้มได้ยินอยู่ข้างๆ หู ทำให้สติที่ขาดหายกลับมาในทันที ความร้อนวูบวาบส่งผ่านไปทั้งตัว ทั้งอาย ทั้งตกใจ ทั้งโกรธกับคำพูดของเขา แรงทั้งหมดที่มีจึงดันไปที่แผงอกกว้างให้คลายอ้อมแขนรัดรึงนั้นทว่ามันไม่เพียงขยับแต่ไม่สามารถทำให้เขาสะท้านได้เลยต่างหาก

“ปล่อย.. ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ