บทที่ 40 ตีบทแตกกระจุย

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ปล่อยฉัน! นายไม่มีสิทธิ์ที่จะมาแตะต้องเนื้อตัวของฉัน จำไว้! นายมันก็แค่ลูกจ้าง อย่าบังอาจคิดจะมาเทียบชั้นกับคนอย่างฉัน ถ้านายไม่เชื่อฉันจะให้คนของพ่อมาจัดการกับนาย”

นุติกระชากข้อมือบอบบางให้เดินตาม ในขณะที่เมทินีดิ้นรนให้หลุดออก ร่างบางกระทืบเท้าไปมาอย่างไม่ยอมที่จะเดินตาม แต่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ