บทที่ 45 ผมเป็นห่วง

บรรยากาศภายในลิฟท์จากชั้นที่ 5 ลงมาสู่ชั้นล่างสุดดูจะยาวนานนักในความรู้สึกของยอด ใบหน้ากร้านแดดกร้านลมก้มลงต่ำไม่กล้าที่จะมองอะไรไปมากกว่านั้น เพราะเจ้านายที่หน้ามุ่ยบอกบุญไม่รับอยู่นี้ถึงกับทำให้เขากลัวใจ แต่บอสภคินก็ไม่ตำหนิอะไรมากไปกว่า

“ทำดีมากนะยอด จะบอกฉันสักคำก็ไม่มี”

คำพูดที่เหมือนชมทว่าเน...