บทที่ 82 อย่าให้มีอิทธิพลเหนือกว่า

“นี่นาย! ฉันไม่ได้อยากทำให้นายลำบากนะ ใครจะรู้ว่านายจะมาสาย ในเมื่อฉันก็รีบที่จะมาให้ตรงเวลา แล้วนายล่ะ”

น้ำตาที่ร่วงเผาะพร้อมกับร่างบางที่ลุกพรวดก่อนจะย่อตัวด้วยความเจ็บ นุติผวาเข้าไปประคองอย่างเป็นห่วงแต่เมทินีสะบัดออกพร้อมกับคว้ากระเป๋าเดินกุมท้องออกไปจากร้าน นุติหันรีหันขวางที่จะตามไปแต่พนักงาน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ