บทที่ 16 16

“อุ้ย !” นราพิมพ์เซถลา แต่ไม่ทันจะล้มลงที่พื้น ชายผู้นั้นก็จับต้นแขนเธอรั้งไว้ได้ทัน

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” เขาถามอย่างใจดี

เธอมองหน้าเขาให้ชัด…แม้จะมีหนวดเครารุงรัง แต่หนุ่มใหญ่ผู้นี้ก็มีรอยยิ้มเปิดกว้าง ทำให้เธอคลายความตระหนกลงไปได้บ้าง

“มี…มีคนตามฉันมาค่ะ ช่วย ช่วยฉันด้วย” เธอระล่ำระลักบอก

“...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ