บทที่ 56 56

ชายหนุ่มเดินลัดเลาะมาซุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ทำจากตอไม้ริมสระบัว ยกขาขึ้นไขว่ห้าง พ่นควันฉุยฉายอย่างสบายอารมณ์ ฟ้ามืดแล้ว ศักดิ์ชายกับชาวัตน์ยังไม่กลับ…

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดไปตามเบอร์ที่หิ่งห้อยให้ไว้ ไม่นานนักทางปลายสายก็กรอกเสียงมา

/ฮัลโหล/

“คุณชายหรือครับ”

/ใช่ แล้วนั่นใคร/

“ผมสมควรครับ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ