บทที่ 78 บทที่ 78

“เฮ้อ...ชาอันเอ๊ย แกตัดใจจากมันซะเถอะ คนดีๆ อย่างแกต้องเจอคนอีกเยอะ ฉันดีใจด้วยที่แกร่ำรวยขึ้นมา ตัดใจซะเถอะนะ มันไม่กลับมาแล้ว”

ชาอันเข่าอ่อนเมื่อยืนฟังป้ามาเรียพูดจนจบ น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมา ชาอันตะโกนก้องอย่างเจ็บปวด จนคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างก็เข้ามาตีวงล้อมอย่างสนใจ และมองดูเขาเหมือ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ