บทที่ 8 ตอนที่ 8
“คนละตัวกันครับ ไม่มีแล้วนะครับ... มันคงตกใจเสียงคุณหนู โอ๋… ไม่มีแล้วครับ ไม่ต้องกลัวนะครับ... มันไปแล้ว”
ไททันทำท่าเหมือนปลอบเด็กๆ วงแขนแข็งแรงโอบร่างบอบบางของคุณหนูเอาไว้แน่น มือใหญ่ลูบโลมศีรษะหล่อนเบาๆ น้ำเสียงอ่อนโยนปลอบให้มินตราคลายความกังวล
“รู้สึกดีจังที่มีนายอยู่ใกล้”
คุณหนูเผยความรู้สึกลึกๆ ออกมา
“เรียกผมได้ตลอดเวลาครับ ตอนนี้ไม่มีตุ๊กแกแล้ว คุณหนูนอนได้แล้วนะครับ”
ไททันคลายกอด และในจังหวะที่เขากำลังจะก้าวออกมา มินตราก็โผกอดร่างสูงใหญ่ของบอดี้การ์ดหนุ่มเอาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย
“คุณหนู... อย่ากอดผมแบบนี้”
ความใกล้ชิดทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นแรง
“ขอกอดหน่อย... ฉันอยากกอดคุณพ่อแบบนี้แต่ก็ไม่มีโอกาส... คุณพ่องานยุ่งจนไม่มีเวลาให้ฉัน”
น้ำเสียงของคุณหนูเหมือนฟ้องว่าหล่อนขาดความอบอุ่น ไททันเพิ่งรู้ว่าคุณหนูเหงา... ทั้งที่ชีวิตแต่ละวันของหล่อนแวดล้อมไปด้วยคนรับใช้มากมาย
“แต่... ผมไม่ใช่คุณพ่อของคุณหนูนะครับ”
ไททันหัวใจเต้นแรง ยิ่งในตอนที่เรือนร่างอวบอัดของสาวน้อยเบียดเข้ามากอดรัดเขาแรงๆ ทรวงอกอวบใหญ่แนบแน้นเข้าบดเบียดกับลำตัวหนาจนบอดี้การ์ดหนุ่มรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นอันประหลาดล้ำ แผ่ซ่านหลั่งไหลมาสู่ร่างกายของกันและกัน
“นอนนะครับ... คุณหนูอย่ากอดผมแบบนี้”
“ไม่... ถ้านอนก็ต้องนอนด้วยกัน”
มินตรายื่นคำขาด เสียงเข้มบังคับ หล่อนกำลังทำในสิ่งที่สร้างความหนักใจให้กับไททัน
“คุณหนูดื้อจัง... นอนก็ได้ แต่ขอเอาหมอนกั้นกลางไว้นะครับ”
“กลัวโดนปล้ำหรอ”
สายตาเจ้าเล่ห์ตวัดมามอง มินตราชอบแอบมองใบหน้าเข้มๆ ของไททัน โดยเฉพาะตอนที่เขาออกอาการเขินอายเมื่อโดนหล่อนแซวตรงๆ หลายครั้ง
“ถ้าผมไม่ยอมเสียอย่าง... ยังไงคุณหนูก็ปล้ำผมไม่สำเร็จหรอกครับ”
บอกพลางคว้าเอาหมอนมากั้นกลาง นอนหันหลังให้หญิงสาวที่อมยิ้มกรุ้มกริ่มมองแผ่นหลังกว้างของเขา
หลายนาทีผ่านไป
ในความมืดและเงียบ เสียงพลิกตัวเบาๆ ของบอดี้การ์หนุ่มทำให้คุณหนูรู้ว่าไททันยังไม่หลับ และหล่อนก็ยังไม่หลับเหมือนกัน
“ไท... ”
หล่อนเรียกชื่อเขา
“ครับคุณหนู”
“ทำไมยังไม่หลับ”
ถามสั้นๆ มองแผ่นหลังกว้างน่ากอดของคนตัวใหญ่ที่นอนหันหลังให้หล่อนเหมือนกลัวว่าจะโดนปล้ำ
“แล้วคุณหนูล่ะ... ทำไมยังไม่หลับ”
“ไม่รู้สิ... มันกระสับกระส่ายยังไงพิกล... ขอฉันกอดนายได้ไหม... มันหนาว”
โดยที่ไม่รอให้ไททันอนุญาต มินตรากลิ้งข้ามหมอนข้างมากอดก่ายร่างกำยำเอาไว้แน่น มือซุกซนลูบไล้ลงมาที่เป้ากางเกงของเขา
“อูย... คุณหนู
แรงบีบจากมือน้อยๆ ทำเอาชายหนุ่มสะดุ้ง
“นี่ใช่ไหมที่ทำให้นายนอนไม่หลับ”
มินตราลูบไล้แก่นกายที่แข็งเป็นดุ้นอยู่ภายใต้กางเกงของไททัน
ยิ่งลูบไล้ก็ยิ่งทำให้ใบหน้าของหล่อนแดงซ่าน ความเป็นชายของไททันเหยียดขยายสู้มือ ดีดตัวขึ้นมาอย่างมิอาจจะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ได้
“โห... ทำไมมันใหญ่จัง”
มินตราตกใจ ของไททันใหญ่จนกำไม่รอบ หล่อนแอบจับของเขาทีนึงแล้ว เมื่อตอนที่เล่นน้ำ แต่ก็จับไม่ถนัดนัก กระทั่งรู้ชัดถึงความอลังการก็ตอนนี้
“ปล่อย... คุณหนูอย่าทำผม”
ไททันพยายามจะดึงมือซุกซนออกไปจากของรักของหวง แต่คุณหนูจอมดื้อก็ไม่ยอมปล่อย
“ฉันรู้ว่านายชอบให้จับ”
“ไม่... ”
คนปากแข็งส่ายหน้า พยายามระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านขึ้นมารุนแรง
“ไม่ชอบแล้วทำไมทำหน้าเสียว”
มินตรารู้ทัน มองดวงตาหรี่พริ้มของบอดี้การ์ดหนุ่ม
“ขอจับ... ขอดูเฉยๆ ก็ได้ แค่อยากเห็นว่ามันเป็นยังไง... นะ”
ไททันอยากจะขัดขืน แต่ความซุกซนของมือเรียวที่ล้วงลงมาใต้ขอบกางเกงแล้วลูบไล้ทำความรู้จักกับแก่นกายขนาดใหญ่ ก็ทำให้ไททันเกิดอาการวาบหวามไปชั่วขณะ
“อู้ว... ”
มินตราขยับเข้ามาแทรกกายอยู่ระหว่างง่ามขาของไททัน
“ร้อนผ่าวเลย... ทั้งแข็งทั้งร้อน”
ใจของมินตราเต้นแรงราวจะหลุดออกมาจากอก
“หยุด... พอแล้วคุณหนู”
ไททันกระเสือกกายหนีขึ้นมาเอนหลังพิงพนักหัวเตียง แทนที่จะหยุด แต่คุณหนูกลับกระชากกางเกงขาสั้นลงมากองเอาไว้ที่ต้นขาของชายหนุ่ม เพราะไม่ได้สวมกางเกงใน แก่นกายขนาดมหึมาจึงดีดผึงขึ้นมาอวดความอลังการ
“โห... ”
มินตรายกมือขึ้นปิดปาก ขนาดที่เห็นตรงหน้านี้ใหญ่กว่าพวกดาราหนังโป๊ที่หล่อนเคยดูเสียอีก มันใหญ่มากจนคุณหนูเผลอยื่นท่อนแขนออกมาเทียบ
“อู้ว... ยังกะแขนแน่ะ”
มินตราใจเต้นตึก นี่หล่อนทำอะไรลงไป?
“พอแล้วครับคุณหนู”
ไททันพยายามห้าม แต่หญิงสาวไม่ฟัง เมือเรียวของหล่อนขยับรูดแทงเนื้อซึ่งกำไม่รอบอย่างอดใจเอาไว้ไม่ไหว สัมผัสเสียดสีจากมือนุ่มที่พยายามรัดรอบดุ้นแข็ง ขรุขระไปด้วยเส้นเลือดปูดโปน ทำเอาไททันหายใจติดๆ ขัดๆ
“ใหญ่เหลือเกินไททัน”
เสียงสั่นบอกความประหลาดใจ อาวุธประจำกายของบอดี้การ์หนุ่มทำเอาหัวใจของคุณหนูเต้นแรง ใบหน้าร้อนวูบวาบ เกิดความมรู้สึกหวิววาบลึกๆ ในช่องท้อง
“คุณหนูเคยมาก่อนมั้ย”
ถึงขนาดนี้แล้วไททันจำต้องถามกันตรงๆ
“ไม่... ไม่เคย”
มินตราส่ายหน้า มาถึงตอนนี้หล่อนกลับเป็นฝ่ายออกอาการกล้าๆ กลัวๆ เมื่อไททันเริ่มมีอาการตอบสนองให้เห็น
