บทที่ 100

เขาไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะไปที่ไหน

บริษัทเหรอ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะไป

ส่วนบ้านพักตี้เยวี่ยนก็ไม่อยากกลับไป

เขาขับรถไปตามท้องถนนอย่างไม่มีจุดหมาย เท้าเหยียบคันเร่ง มือจับพวงมาลัย สายตามองไปข้างหน้า แต่ความคิดกลับล่องลอยไปไกล

ถ้าไม่ใช่เพราะได้รับโทรศัพท์จากเยี่ยนชิงเยวียน เขาก็ไม่ร...