บทที่ 167

คิ้วของเนี่ยเหยียนเซินขมวดมุ่นอย่างแทบจะมองไม่เห็น

คนคนนี้ทำไมถึงได้วุ่นวายขนาดนี้นะ

เขาคุกเข่าลงดึงผ้าขนหนูที่อุดปากอีกฝ่ายออก ไอเย็นยะเยือกรอบกายแผ่ซ่านจนแทบจะจับต้องได้: “นายคิดจะทำอะไร”

“ข้าผู้เป็นจอมยุทธ์จะไปปลดทุกข์!”

เหยียนอีเหิงร้อนใจจนอยู่ไม่สุข เขาพูดรัวเร็ว

เนี่ยเหยียนเซินมองเชือกที่ตนอุต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ